چرا امام حسین علیه السلام صلح نکرد؟ و قیام کرد؟
قدرت ابوسفیان مقارن و همزمان با حکومت و نبوت ، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بود.
قدرت معاویه مقارن و همزمان با امامت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام بود.
قدرت و حکومت یزید نیز با امامت حضرت امام حسین علیه السلام مقارن بود.
استاد شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی می فرمایند :
امام حسین علیه السلام نامه خود را به برادر گرامیشان علت قیام خود را انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر و احیای دین جدشان حضرت رسول معرفی می کنند.
سوال : مگر امام حسن علیه السلام با معاویه مقارن نبود پس چرا امام با او صلح کرد و قیام نکرد؟ و چرا امام حسین علیه السلام همچون برادر بزرگوارشان با یزید صلح نکردند؟
پاسخ : باید گفت ابوسفیان و معاویه ادعای پادشاهی و حکومت و سلطنت داشتند و خود را خلیفه و جانشین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نمی خواندند و همچنین به شکل علنی و آشکارا به اصول و ارکان اسلام تعرض نمی کردند و حتی خودشان ظاهر مسلمانی را حفظ می کردند و نماز می خواندند و روزه می گرفتند ولی همیشه نفاق و کینه ی خود را مخفی نگه می داشتند در صورتی که یزید خودش را خلیفه مسلمین می خواند و آشکارا به اصول و ارکان اسلام تعرض می کرد و می خواست از امام حسین علیه السلام امضاء بگیرد تا این امضاء تاییدی بر خلافتش باشد به همین دلیل امام در نامه خود به برادرشان مسئله امر به معروف و اصلاح دین جدشان را مطرح کردند و باید گفت که زمانی از عبارت اصلاح استفاده می کنیم که چیزی از اصل خود را فاصله گرفته باشد و منحرف شده باشد و امام به این یقین رسیده بودند که اگر مقابل یزید نایستند و قیام نکنند در آینده چیزی از اسلام باقی نخواهد ماند بنابراین می توان گفت اصل دین در خطر بود.
