وقتی روح انسان بزرگ شود ، می تواند علاوه بر خودش و اطرافیانش سایرین را ببیند ، جهان را ببیند ، مخلوقات را ببیند ، سنگ ها گیاهان و حیوانات را ببیند
در آن زمان دغدغه هایش نیز بزرگ تر و بنیادین تر می شود
و اگر بتواند مناسب با این رشد فکری و ذهنی و احساسی ، توکل و ایمانش را نیز رشد بدهد و به معلومات و دانسته هایش جامع عمل بپوشاند در آن زمان می توان گفت که رشد معنوی داشته است و به سوی حق در حرکت است.
علت عقب ماندگی ما چیست؟
این عقب ماندگی نسب به چه چیزی بیان می شود؟
آیا تفکر غرب پیشرفت کرده است و شیعیان و مسلمین عقب مانده اند؟
.................................................................................................................................
مشکلات جامعه ما از زمانی شروع شد که حضور فقه و اخلاق اسلامی در خانواده ها و بین مردم کم رنگ شد و یاد قیامت از خاطرها رفت به جای این دو دروسی همچون جامعه شناسی و روانشناسی و ارتباطات و اقتصاد آمد.
عقب ماندگی ما نسبت جهان و تفکر غرب نیست ما از کشورهای غربی و اروپایی عقب نیستیم بلکه این عقب ماندگی ما از آرمان ها و اهدافی است که خداوند به واسته رسولش برای ما مشخص کرده است و عقب ماندگی ما از جایگاه حقیق انسانیت و عبودیت است هم در بعد معنویات و هم مادیات و این نکته را بیان می کنیم که پیشرفتی که غرب از آن سخن می گوید به نظر ما عقب ماندگی و دور شدن از اهداف انسان است چون او پیشرفت را در دنیا طلبی می بیند ولی ما پیشرفت را در رسیدن به آخرت به وسیله ی بهروی از دنیا می دانیم ؛ او دنیا را هدف می داند ولی ما دنیا را وسیله می دانیم ، البته وسیله ای که باید زیبا و بهترین باشد.
ما هر چی عقب ماندگی در زمینه مادیات و معنویات داریم به دلیل دور شدن از فقه و اخلاق اسلامی است و اگر این دو را از ما نگرفته بودند الآن جهان در دست صاحبش حضرت بقیه الله اعظم روحی فداه بود و جایگاه واقعی شیعه مشخص شده بود و تمام باب های علم گشوده شده بود و ظلمت و شرک از دل ها بیرون رفته بود و جنگ ها خاتمه یافته بود و صلح و دوستی و عشق و محبت و ایمان و تقوا در دل ها نقش بسته بود و اگر این دورافتادگی نبود پیشرفت ها و تولیدات الآن سمت و سوی دیگری داشت و قطعا از جایگاه امروز بشر در دنیا بهتر بود چرا که این پیشرفت های فعلی برای کسب دنیا است ولی آن پیشرفت های مذکور برای کسب دنیا در کنار آخرت و قیامت و عبودیت و تقرب به درگاه حق تعالی است.
علت این دور افتادگی و تاخیر و عقب ماندگی ما از فقه و اخلاق اسلامی و اهدافی که خداوند برایمان ترسیم کرده است ، رسوخ تفکر مدرنیسم در جهان است ، و این تفکر است که بشر را به سوی شهوت رانی و دنیا طلبی و کسب ثروت و قدرت هدایت می کند.
با این تفکر است که ما قیامت و عبودیت که هدف اصلی از حیات دنیوی است را فراموش کرده ایم و در پی کسب دنیا شتابانیم که نتیجه ی آن هم می شود همین اکتشافات بی فایده و تولید علوم زاید که فقط بشر را برای رسیدن منافع دنیا هدایت می کنند و تنها هدفشان کسب رضابت بشر و مرفه کردن زنگی اوست که پایانی جز فرو رفتن او در مرداب دنیا ندارد و هیچ نگاهی به آخرت در آن نیست.
اهل بیت سلام الله علیهم مکرر نقل کرده اند که دنیا محل عبور انسان است و مقصد ما آخرت است و همچنین گفته اند که انسان باید در دنیا برای کسب روزی و رفاه حلال تلاش کند ولی نباید از آخرت غافل شود و دنیا را مزرعه ای برای آخرت معرفی کرده اند.
فقیه جامعه الشرایط و عالم و عاملی که در گوشه ای اخلاق می گفت
کسی که در تلاش بود تا فقه و اخلاق اسلامی را زنده نگهدارد و در جهت پویایی آن تلاش می کرد
آدم ها وقتی متولد می شوند آرزو کردن را به شکل فطری در قلب خود دارند
ولی تنها بخش انگشت شماری از آنها به آرزوهایشان می رسند !!
آرزوها حدود مراتب مختلفی دارند.
یکی مثل بعضی ها در آرزوی شورای شهری و یا داشتن فلان ماشینه
یکی دیگه مثل شهید (جاوید الاثر) حاج احمد متوسلیان هم شهادت به دست پست ترین انسان ها روی زمین (صهیونیسم ها) را آرزو می کند
شهادتی همچون مولایش حسین علیه السلام
اختلاف از عرش تا فرش که می گویند این است
داغ کن 
