قطعا وضعیت بحرانی خانواده های ایرانی در موضوع ازدواج و آمارهای آن را شنیده اید
آمار کم ازدواج / طلاق های عاطفی / آمار طلاق بالا که روز به روز در حال رشد است / پسرهایی که تمایل به ازدواج ندارن / دخترهایی که هنوز در رویای شاهزاده پول دار که خانه و ماشین داره هستند و...
نمیخوام حرف تکراری بزنم فقط می خوام بگم که :
1. وقتی پدر و مادر فرزندان خودشان را از کودکی با واقعیات جامعه آشنا نکنند و به جای تربیت او هر روز به فکر درس خوان بودن و نمره و معدل باشند چنین عکس العملی از فرزندان غیر منطقی نیست وقتی دختر خانم در خانه عادت به کمک به مادر و برادر و خواهر کوچکتر از خود ندارد و حتی سفره غذا را برایش پهن می کنند و هر چه خواسته در بهای درس خواندن تقدیمش کردند ؛ وقتی آقا پسر برای کسب روزی حلال از نوجوانی کار نکرده و زحمت نکشیده ! خب همین میشود که شده... / بنده در صالحین هر چه گفتم تابستان را با بازی نگذرانید و نوجوان را به زحمت کشیدن و کار کردن تشویق کنید کسی گوش نکرد که هیچ کارهای ما را نیز خراب کردند...
2. قوانین ما نیز خیلی از مادر دلسوزتر شدند برای زنان این هم اشکال اساسی است که تا به حال آن توجه نشده زمانی صدای تفکرات تندرو بعضی فمینیسم ها اینقدر بالا رفت که قوانین بسیاری به نفع زن و به ضرر مرد در قالب قانون مدنی و خانواده و شروط ضمن عقد نوشته شد و به تعبیر خودشان خواستند از زنان مظلوم حمایت کنند ولی الآن دیگر بعضی از زنان گرگ شده اند.
پسرها میبینند که قانون کشور همه حقوق را به زن می دهد، خب طبیعی است که به دنبال ازدواج نروند
پسرها می بینند که هر مردی که ازدواج کرده یا برای مهریه زندان رفته یا از ترس آبروریزی دارد به هر ذلتی تن می دهد، خب طبیعی است ازدواج نکنند...
اسلام مادر ماست ولی قوانین ما از مادر برای زنان دلسوزتر شدند و تنیجه اش شده ازدواج گریزی...
