* لذت عبادت *

چرا انسان گناه می کند؟ و  یا به دنبال کسب ثواب نمی رود؟

مصادیق گناه در ادیان و اجتماعات مختلف در طول تاریخ حیات بشر متفاوت بوده و در حال حاضر نیز همین گونه است. گناه به معنای عبود و از خط قرمز است که مساوی با نادیده گرفتن و یا خلاف دستور خداوند عمل کردن است.

میدانیم که انسان به سوی جاذبها حرکت می کند و آنها را انتخاب می کند ؛ گناه نیز دارای جاذبه می باشد ولی این جاذبه پوشالی است که توسط شیطان رنگ آمیزی شده است و هر کس که جاذبه پوشالی را انتخاب کند در واقع به دستور شیطان عمل کرده است بنابراین از دستور خدا سرپیچی کرده است . عمل شخص گنهکار به معنای این است که جاذبه های حقیقی و راستین و پایدار را درک و تجربه نکرده و به آنها ایمان ندارد البته ممکن است که شخص نسبت به این مفاهیم شناخت کامل و کافی را داشته باشد ولی لذت دین داری را تجربه نکره و گناه را شیرین می پندارد به همین دلیل به سمت آن گرایش پیدا می کند.

این مورد برای افرادی که گناه نمی کنند ولی ثواب هم نمی کنند صادق است و آنان نیز لذت دین داری را تجربه نکرده اند و اگر این لذت را تجربه کرده بودند مرتب در پی کسب ثواب و تعالی خود بودند هم چون شرکت در نماز جماعت و نماز اول وقت خواندن که از مصادیق اعمال مورد پسند خداوند است

و در واقع مطابق آیه شریفیه قرآن کریم ، از قول پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله باید خطاب به این دینداران که هنوز لذت دین داری را نچشیده اند گفت : شما اسلام آوردید ولی ایمان نیاوردید و این خسرانی بزرگ است که * آب در کوزه و ما گرد جهان می گردیم *

نماز اول وقت

نماز اول وقت

سردار شهید حاج محمد ابراهیم همت (فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله صلی الله علیه و آله)

همسر شهید حاج محمد ابراهیم همت می‌گوید : «ابراهیم بعد از چند ماه عملیات به خانه آمد.

سرتا پا خاکی بود و چشم‌هایش سرخ شده بود. به محض اینکه آمد، وضو گرفت و رفت که نماز بخواند.

به او گفتم: حاجی لااقل یک خستگی در کن، بعد نماز بخوان.

سر سجاده‌اش ایستاد ودر حالی که آستین‌هایش را پایین می‌زد، به من گفت : من با عجله آمدم که نماز اول وقتم از دست نرود.

این قدر خسته بود که احساس می‌کردم، هر لحظه ممکن است موقع نماز از حال برود.»

خبر عروجت

خبر عروجت قلبم را درد آورد 

در نماز خانه دانشگاه بودم . نماز عصر را که خواندیم پشت بلندگو اعلام کردند که آیت الله خوشوقت به ملکوت اعلا پیوست . وقتی خبر را شنیدم تا چند لحظه نمی دانستم چه کنم! همش می گفتم شاید کسی دیگری بوده و تشابه اسمی وجود دارد! می گفتم حاج آقای ما که سالم و سلامت به سفر حج رفته! شاید این هم شایعه ای بوده! شاید من خوابم!

سریع زنگ زدم به یکی از دوستان و بعد از سلام ، سوال کردم :  آیا این خبر صحت دارد یا نه ؟‌ 

گفت : متاسفانه بله

دلم ریخت

دیگه نتونستم چیزی بگم و لحظاتی پشت تلفن سکوت کردم و بعد خداحافظی کردم . در ذهنم آخرین دیدارمان را مرور می کردم ؛ لحظات خوشی را که باهم داشتیم . رفتم گوشه نشستم و کابشنم را روی سرم کشیدم ،

و فقط گریستم...