شام میلاد علی ابن موسی الرضا علیه السلام - سال 1393
سید جان تبریک دوستانت را بپذیر دعای خیر ما بدرقه راه زندگی تان
حال که جز سربازان امام زمان عجل الله تعالی فرجه پذیرفته شده ای و دنیای مجردها را رها نمودی ، بیشتر دلهای کوچکمان برای بزرگی ات تنگ می شود برای سالهای خوبی که با هم زندگی کردیم و برای همه خاطراتمان ، خنده ها و گریه هایی که با هم تقسیم می کردیم و برای صداقت و صفایی که بین مان بود ، یادش بخیر گویی همین چند روز پیش بود که با هم در دبیرستان مطهری آشنا شدیم و دوستی مان آغاز شد و در همه سختی ها و مشکلات پشت سر هم ایستادیم تا مبادا ذره ای غبار بر روی دوستی مان اثر بگذارد یاد آن روز هایی که با هم بعد از امتحانهای نهایی سال یپش دانشگاهی می رفتیم پارک و روی تخت فنری می پریدیم و لحظاتی را در آسمان غوطه ور می شدیم ، کوهپیمایی ها ، ماشین بازی ها ، فوتبال ها بخیر، همیشه شنا با هم مسابقه می دادیم ، سفرهایی که با هم می رفتیم از شمال با آن طبیعت زیبایش تا جنوب و رمل های تف دیده فکه و عشق بازی هایش ، مشهد الرضا و آن آقای مهربان و رئوفش ، جلسات هفتگی و ندبه هایمان ، عمو حسین و آبهویج بستی اش ، ابوعلی و فلافل های کنجدی اش ، چه زود گذشت روزهای باهم بودنمان ؛ حال تو به مرحله ای جدید از عبودیت پرودگار قدم نهادی تا راه و مسیر جدیدی از تعالی و بندگی را آغاز نمایی و خود را از خسران و غفلت های آدمی برهانی و به کمال انسانی و الهی نائل گردی و معنای عبد بودن را به جهانیان نشان دهی.
مشهد الرضا سال تحصیلی 1390 شش ماه قبل از کنکور
دیشب همه ما از شادی تو خوشحال بودیم و همه مان تلاش کردیم تا لحظات خوب و خاطره انگیزی را برای تو و همسر عزیزت این گل زیبا از ریحان های اهل بیت علیه السلام است رقم بزنیم وهمه بچه ها برایت دعا می کردند تا خوشبخت شوید.
هر کدام از دوستانت می خواستند به نحوی در شادی تو سهیم باشند ، یکی دست می زند ، دیگری سوت می زد ، گروهی روی میز می کوبیدند و چندتا شیطون هم با سیگارت و دینامیت انداختند مجلس را گرم می کردند ، در اتوبان برایت چراغ می زدیم ، بوق می زدیم و هر کدام از ماشین ها که می خواست به نحوی راه تو را مسدود کند و یا تو را اذیت کند با ما طرف بود و ما سریع راه او را مسدود می کردیم تا تو با آرامش به راهت ادامه دهی . حالا دیگر تو پشتیبانی بهتر و عالی تر از ما داری کسی که از نسل آفتاب است و در دامان پرمهر و محبت و کرامت اهل بیت علیه السلام رشد کرده است ، و با هم پیمان بسته اید که تا آخرین نفس که ، نه ، بعد از عروج به سوی حق تعالی هم همراه و پشتیبان هم باشید و برای یکدیگر لباس و زینت و آینه باشید تا کمال انسانت را درک کنید و هر یک سبب تعالی و رشد معنوی دیگری شوید و هر کدام پله ای باشید برای صعود دیگری و این جز با همدلی و عشق و گذشت و وفاداری و ایستادن به پای یکدیگر میسر نیست.
از معصوم علیه السلام منقول است که برای بهترین و عزیزترین دوستانتان بهترین راه و مسیر زندگی و گواراترین حیات و شیرین ترین و زیباترین سرانجام را آرزو کنید و آن راه جز شهادت نیست و چه زیباست زنده شدن و چشم بازکردن و روزی خوردن در جوار پروردگار " وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ﴿169﴾ آل عمران "
