چند روز پیش خبری از یک مادر شهید خواندم که خیلی من را به فکر واداشت که برای شما بیان می کنم. در سال ۱۳۸۸ کاروانی از ایران به سمت مکه مکرمه و مدینه منوره برای انجام حج تمتع حرکت کرد. آقای هاشمی یکی از خدام است و در سرزمبن عرفات مشغول فعالیت می باشد که متوجه می شود مادر شهیدی در زیر باران در حال آمدن به سمت چادر ها است . تمام لباس های مادر خیس شده است ، آقای هاشمی از وی سوال می کند که در زیر باران شدید کجا رفته بوده؟ مادر اول از جواب دادن طفره می رفت ولی در آخر در مقابل استقامت آقای هاشمی گفت : دستشویی ها خیلی کثیف بود ، رفته بودم آنها را تمیز کنم. مادر رفته بود به حجاج خدمت کند ، برای رضای خدا ... همچون فرزندش که در راه خدا شهید شد. شهدا در دامان این مادران پرورش یافتند ...